Σολόβιεφ, Βλαντιμίρ Σεργκέγεβιτς

(ορθή προφορά Σολοβιόφ). Ρώσος φιλόσοφος (Μόσχα 1853-1900). Γιος διάσημου ιστορικού, παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας και θετικών επιστημών στο πανεπιστήμιο της Μόσχας και για ένα χρόνο φοίτησε στη θεολογική ακαδημία. Αφού δίδαξε ένα χρόνο στο πανεπιστήμιο της Μόσχας, πήγε στο Λονδίνο για να μελετήσει τις μυστικιστικές θεωρίες και κατόπιν επισκέφτηκε την Αίγυπτο. Επιστρέφοντας στην πατρίδα του συνέχισε τη διδασκαλία του στην Πετρούπολη, αλλά αναγκάστηκε να την εγκαταλείψει, γιατί είχε ζητήσει σε δημοσιογραφική συνέντευξη χάρη για τους δολοφόνους του τσάρου Αλέξανδρου B’ και από τότε έζησε μόνο από την εντατική συγγραφική εργασία του. Ο Σ. άφησε ευρύτατο σε έκταση και βάθος έργο (Άπαντα σε 9 τόμους, με επιμέλεια του Ράντλωφ, Πετρούπολη 1907). Στο Σ. εκφράζεται με καθαρή μεταφυσική όραση μια από τις πιο χαρακτηριστικές τάσεις της ρωσικής σκέψης: η αναζήτηση μιας απόλυτης γνώσης του είναι. Ο Σ. θεωρεί ανεπαρκή τη γνώση που προέρχεται από τις εμπειρικές ή λογικοκρατικές αναζητήσεις της νεότερης ευρωπαϊκής σκέψης, οι οποίες είναι μόνο το αποτέλεσμα μιας εξωτερικής επαφής με το αντικείμενο. Η μόνη αληθινή γνώση είναι, κατά το Σ., αυτή που προέρχεται από την εσωτερικότητα εκείνη, όπου το είναι μας συνδέεται στενά με το αντικείμενο της γνώσης και πραγματοποιείται με μια άμεση διαισθητική πράξη της αυθεντικής πραγματικότητας του άλλου, που διαφέρει από μας. Στη γνωστική αυτή πράξη - που εκδηλώνεται ως αποφασιστική υπέρβαση της λογικής και εμπειρικής γνώσης - ο Σ. δίνει το όνομα «πίστη», ξαναεμφανίζοντας σε μια αξιόλογη γνωσεολογική θεωρία μια στάση που ήταν ήδη κοινή στους πρώτους Ρώσους φιλόσοφους και που τείνει προς μια πνευματοκρατική αντίληψη, όπου σκοπός της φιλοσοφίας θεωρείται η αποκατάσταση της ενότητας και της ολότητας του είναι.